De Leica MD Post is een perfect voorbeeld van de duurzaamheid en betrouwbaarheid van de Leica camera’s. Zoals een aantal onder jullie wel weten werd de Leica Post gebruikt door verschillende Post/telecom bedrijven om de meterstanden vast te leggen.
De camera
De Post camera is een speciale Leica 1c, 1f, 1g, MD, MD2, MDA en MDA 24 x 27 mm. Ook een enkele M6 en M4.2 met meetzoeker zijn aangepast voor Post doeleinden. Behalve deze M6 en M 4.2 , hebben deze camera’s hebben geen zoeker, omdat ze voor wetenschappelijke doeleinden met een balg werden gebruikt. De Post camera’s verschillen op de volgende punten van de standaard 1,, 1f etc. camera’s:
- De MD Post camera’s hebben een 35 mm lens met vaste brandpuntsafstand. In principe is het diafgrama vergrendeld, maar het diafragma kan met een schroevendraaier versteld worden.
- Vroege 1c en 1f hadden een niet aangepaste 3,5 cm lens.
- De sluiter kan alleen met een draadontspanner bediend worden.
- De sluitertijd is gefixeerd op 1/60 sec.
- Aan de voorkant is een plaat met nokjes gemonteerd. Deze nokken werden gebruikt om de camera vast te maken aan een speciaal trapeziumvormig huis.
De lens
Verschillende 35 mm lenzen werden gebruikt; de goeie ouwe Elmar 1:3.5 3,5 cm, De eerste versie van de Summaron 1:3.5 3,5 cm, de Summaron 1:2.8 35 mm en de Summicron 1: 2.0 35 mm.
Gebruik in de praktijk
De camera maakte foto’s van rijen telefoontellers op een bepaald moment. Dit konden wel 1000 meters tegelijkertijd zijn. Met de speciale nokken op de voorplaat werd de camera op het trapeziumvormige huis gemonteerd. In het huis zelf was een cirkelvormige flits geïnstalleerd.
Gebruik werd gemaakt van speciale documentfilm. Meestal werden deze gekocht op een grote rol film, gesneden en in de Leica film kamers (FILCA) gerold. Er konden zo wel 70 film cassettes op een dag worden gebruikt. Dit betekent dat bij een 5 jarig gebruik van de camera minimaal 1.000.000 keer afgedrukt werd.
Ik heb zo'n Post camera en hij toont duidelijk het intensieve leven dat hij heeft geleid: Op de topplaat is het chroom rond de terugwikkelknop vrijwel verdwenen. Binnenin de camera is zwarte verf van de plaat onder de bodemplaat op sommige plaatsen afgesleten. Delen van het vulcaniet zijn weg en de camera zit vol met deukjes op de topplaat (zie ook foto’s). Maar toch…. Hij werkt zonder aarzeling!
De facturering van de telefoontikken werd gedaan op basis van de gemaakte foto’s. Er moeten heel wat procedures rond de verwerking van de foto’s zijn geweest. Op de eerste plaats moet de planning heel secuur geweest zijn. Gezien het vele handwerk rondom de het administratieve en fotoproductieproces kregen klanten niet altijd een factuur aan het einde van een maand. Maar gedurende een maand werden verschillende rijen van meters gefotografeerd. Er moeten controles geweest zijn die er voor zorgden, dat alle meters werden gefotografeerd, dat alle filmrollen volledig en juist werden ontwikkeld en verder verwerkt. De factuurafdeling maakte een factuur op basis van de laatste meterstand minus de voorgaande stand.
Voor de miljoenen klanten betekende dat iedere maand een hele organisatie.
Conclusie
Voor mij is zo’n camera die een echt zwaar leven meer waard, dan een mint Post camera die nooit in de praktijk gebruikt is. Het laat de kwaliteit van Leica veel beter zien, dan de ‘show’ modellen. Maar iedereen mag daar natuurlijk anders over denken.
